Arnes - wystawa fotografii Jana Brykczyńskiego
Poniedziałek 5 marca 2018r.
Galeria Fotografii "Ratusz" oraz Zamojskie Towarzystwo Fotograficzne mają ogromny zaszczyt zaprosić wszystkich miłośników fotografii na wernisaż wystawy Jana Brykczyńskiego pt. ARNES, który odbędzie się w piątek 09 marca 2018 roku o godzinie 17:00 w Galerii Fotografii Ratusz.
Wydaje się niezwykle trafne, że Islandia kształtem przypomina owcę, leżącą spokojnie jak baranek nie wadząc nikomu, skoro niejednokrotnie stwierdzano, iż to właśnie owca islandzka przez wieki utrzymywała Islandczyków przy życiu. To temu krótkonogiemu stworzeniu należy dziękować za to, że Islandczycy przetrwali trudy i znoje, chłód, głód i ubóstwo tkwiąc na najbardziej wysuniętej na północ Europy malutkiej wyspie, pośrodku oceanu.
Owca islandzka, twarde zwierzę, potrafi przetrwać najgorsze mrozy i długie okresy głodu; obdarzona jest sporą dozą wytrwałości i uporu. Niektórzy utrzymują, że podobne cechy można znaleźć w islandzkiej mentalności. W jaki sposób opisujemy samych siebie, garstkę ludzi, która zamieszkuje tę małą wyspę? Tak, jesteśmy silni, gotowi na wszystko, nic nas nie zrazi, nikomu nie ulegamy i po brzegi wypełnia nas wiara w siebie. To niedomiar w wielkości i wielości czyni nas wielkimi.
Głowa Islandii, Fiordy Zachodnie, wyróżnia się na tle innych części wyspy tym, że góry są tu wyższe, fiordy głębsze a niektórzy twierdzą nawet, że tutejsi mieszkańcy to ludzie o innej naturze, wręcz obdarzeni magicznymi mocami. Tam, gdzie wiatr mierzwi wełnianą czuprynę na potylicy Islandii, znajduje się gmina Árnes – najdalej wysunięty zamieszkały obszar wyspy. Przycupnęła tutaj mała społeczność farmerów, hodująca wyłącznie owce.
Ludzie żyją tu z tego, co daje im ziemia, jak to czynili ich przodkowie przez setki lat. Ludzie z Árnes mieszkają wśród stromych gór i szumu oceanicznych fal, daleko od blichtru i zgiełku. W gminie Árnes mieszka 38 osób w 15 gospodarstwach przez cały rok. W całej gminie jest około 2700 owiec. Tutejsze życie toczy się według jasno określonego rytmu i na każdą porę roku przypadają określone czynności. Wszystko działa zgodnie z odwiecznym cyklem życia. Wykot owiec wiosną, sianokosy i turyści latem, spęd owiec i ubój jesienią, zamknięcie stada w owczarni na zimę, strzyżenie w listopadzie i sezon godowy w okolicy Gwiazdki. Od stycznia do marca droga główna jest zamknięta, czasami całymi dniami albo nawet tygodniami, jeśli zaspy śnieżne są zbyt duże. W tym czasie ludziom mieszkającym w tym odległym zakątku nikt nie zaproponuje odśnieżania. Mały samolot z Reykjaviku ląduje dwa razy w tygodniu na lotnisku w Gjögur, jeśli pozwala na to pogoda. Życie w gminie Árnes zdecydowanie spowalnia podczas najciemniejszych miesięcy. I tak wspólnie udaje im się przetrwać zimę, ludziom i owcom w gminie Árnes. A potem znów przychodzi wiosna. I życie zatacza kolejny krąg.
Zdjęcia powstały w 2010 roku w gminie Arnes, w regionie Strandir na Fiordach Zachodnich na Islandii, w ramach projektu Sputnik Photos IS(not).
Cykl składa się z 10 zdjęć oprawionych w białe ramy w wymiarach: 1 zdjęcie 100x120cm, 9 zdjęć 60x80cm.
Autor: Jan Brykczyński
Tekst: Kristín Heiða Kristinsdóttir
Wystawa została zorganizowana dzięki wsparciu finansowemu Miasta Zamość.
Jan Brykczyński, ur. 1979 r., zajmuje się fotografią dokumentalną. Interesują go między innymi peryferie naszej cywilizacji, miejsca w których człowiek zaspokaja swoją potrzebę życia w bliskości z naturą. Rezultatem kilku lat pracy w bojkowskiej wsi w Karpatach jest wydana w 2014 roku książka Boiko (self-publishing). Z kolei za projekt z islandzkich farm otrzymał nagrodę Syngenta Photography Award Professional Commission, dzięki której wydał książkę The Gardener (Dewi Lewis 2015) o uprawach miejskich na świecie. Wystawiał między innymi w Deichtorhallen w Niemczech, Noorderlicht Gallery w Holandii, Musée de l’Elysée w Szwajcarii, Robert Morat Gallery w Hamburgu oraz CSW i Leica Gallery w Warszawie. Studiował na wydziale operatorskim PWSFTviT w Łodzi, na Uniwersytecie Warszawskim, w Szkole Filmowej FAMU w Pradze a obecnie jest doktorantem w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Stypendysta Funduszu Wyszehradzkiego, EPEA, Europejskiej Fundacji Kultury oraz Ministra Kultury. Jest współzałożycielem Międzynarodowego Stowarzyszenia Fotografów Sputnik Photos, które od dekady realizuje projekty w byłych republikach radzieckich. Prowadzi warsztaty z fotografii dokumentalnej i jest wykładowcą w ITF w Opavie.
www.janbrykczynski.com
Wydaje się niezwykle trafne, że Islandia kształtem przypomina owcę, leżącą spokojnie jak baranek nie wadząc nikomu, skoro niejednokrotnie stwierdzano, iż to właśnie owca islandzka przez wieki utrzymywała Islandczyków przy życiu. To temu krótkonogiemu stworzeniu należy dziękować za to, że Islandczycy przetrwali trudy i znoje, chłód, głód i ubóstwo tkwiąc na najbardziej wysuniętej na północ Europy malutkiej wyspie, pośrodku oceanu.
Owca islandzka, twarde zwierzę, potrafi przetrwać najgorsze mrozy i długie okresy głodu; obdarzona jest sporą dozą wytrwałości i uporu. Niektórzy utrzymują, że podobne cechy można znaleźć w islandzkiej mentalności. W jaki sposób opisujemy samych siebie, garstkę ludzi, która zamieszkuje tę małą wyspę? Tak, jesteśmy silni, gotowi na wszystko, nic nas nie zrazi, nikomu nie ulegamy i po brzegi wypełnia nas wiara w siebie. To niedomiar w wielkości i wielości czyni nas wielkimi.
Głowa Islandii, Fiordy Zachodnie, wyróżnia się na tle innych części wyspy tym, że góry są tu wyższe, fiordy głębsze a niektórzy twierdzą nawet, że tutejsi mieszkańcy to ludzie o innej naturze, wręcz obdarzeni magicznymi mocami. Tam, gdzie wiatr mierzwi wełnianą czuprynę na potylicy Islandii, znajduje się gmina Árnes – najdalej wysunięty zamieszkały obszar wyspy. Przycupnęła tutaj mała społeczność farmerów, hodująca wyłącznie owce.
Ludzie żyją tu z tego, co daje im ziemia, jak to czynili ich przodkowie przez setki lat. Ludzie z Árnes mieszkają wśród stromych gór i szumu oceanicznych fal, daleko od blichtru i zgiełku. W gminie Árnes mieszka 38 osób w 15 gospodarstwach przez cały rok. W całej gminie jest około 2700 owiec. Tutejsze życie toczy się według jasno określonego rytmu i na każdą porę roku przypadają określone czynności. Wszystko działa zgodnie z odwiecznym cyklem życia. Wykot owiec wiosną, sianokosy i turyści latem, spęd owiec i ubój jesienią, zamknięcie stada w owczarni na zimę, strzyżenie w listopadzie i sezon godowy w okolicy Gwiazdki. Od stycznia do marca droga główna jest zamknięta, czasami całymi dniami albo nawet tygodniami, jeśli zaspy śnieżne są zbyt duże. W tym czasie ludziom mieszkającym w tym odległym zakątku nikt nie zaproponuje odśnieżania. Mały samolot z Reykjaviku ląduje dwa razy w tygodniu na lotnisku w Gjögur, jeśli pozwala na to pogoda. Życie w gminie Árnes zdecydowanie spowalnia podczas najciemniejszych miesięcy. I tak wspólnie udaje im się przetrwać zimę, ludziom i owcom w gminie Árnes. A potem znów przychodzi wiosna. I życie zatacza kolejny krąg.
Zdjęcia powstały w 2010 roku w gminie Arnes, w regionie Strandir na Fiordach Zachodnich na Islandii, w ramach projektu Sputnik Photos IS(not).
Cykl składa się z 10 zdjęć oprawionych w białe ramy w wymiarach: 1 zdjęcie 100x120cm, 9 zdjęć 60x80cm.
Autor: Jan Brykczyński
Tekst: Kristín Heiða Kristinsdóttir
Wystawa została zorganizowana dzięki wsparciu finansowemu Miasta Zamość.
Jan Brykczyński, ur. 1979 r., zajmuje się fotografią dokumentalną. Interesują go między innymi peryferie naszej cywilizacji, miejsca w których człowiek zaspokaja swoją potrzebę życia w bliskości z naturą. Rezultatem kilku lat pracy w bojkowskiej wsi w Karpatach jest wydana w 2014 roku książka Boiko (self-publishing). Z kolei za projekt z islandzkich farm otrzymał nagrodę Syngenta Photography Award Professional Commission, dzięki której wydał książkę The Gardener (Dewi Lewis 2015) o uprawach miejskich na świecie. Wystawiał między innymi w Deichtorhallen w Niemczech, Noorderlicht Gallery w Holandii, Musée de l’Elysée w Szwajcarii, Robert Morat Gallery w Hamburgu oraz CSW i Leica Gallery w Warszawie. Studiował na wydziale operatorskim PWSFTviT w Łodzi, na Uniwersytecie Warszawskim, w Szkole Filmowej FAMU w Pradze a obecnie jest doktorantem w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Stypendysta Funduszu Wyszehradzkiego, EPEA, Europejskiej Fundacji Kultury oraz Ministra Kultury. Jest współzałożycielem Międzynarodowego Stowarzyszenia Fotografów Sputnik Photos, które od dekady realizuje projekty w byłych republikach radzieckich. Prowadzi warsztaty z fotografii dokumentalnej i jest wykładowcą w ITF w Opavie.
www.janbrykczynski.com
Zamojskie Towarzystwo Fotograficzne na FB
Galeria Fotografii Ratusz na FB
Zamojskie Towarzystwo Fotograficzne już od ponad 55-ciu lat działa na rzecz kultury.
Od 2013 roku jest organizacją pożytku publicznego.
Przekazując nam 1% swojego podatku, pomagasz rozkręcać lokalną kulturę.
KRS 0000076428
75 1240 2816 1111 0010 4467 4192
Zamojskie Towarzystwo Fotograficzne
ul. Wyszyńskiego 28 a,
22-400 Zamość
NIP 922-243-27-33
Regon 950434444